"PANATA" ikatlong salinlahi

KABANATA - I
Sa Gitna ng Hardin

Pagkalipas ng 62 Taon
Taon- 2007

Madalas makitang nakadungaw ang 89 anyos na si Don Luis Bernabe sa harapan, o kundi man ay sa likuran bintana ng kanyang pribadong silid. Ang nasabing pribadong silid ay nasa ikalawang palapag ng mansyon. Ang ritwal ng matanda ay naging pang-karaniwang tagpo na para sa mga taga-paglingkod ng pag-aaring Hacienda Salvador.

Mula sa harapang bintana ng silid , silangang bahagi ng mansyon, ay hindi pinag-sasawaan ni Don Luis na silayan ang kagandahan, ka aya-ayang tanawin ng Hacienda. Hindi na rin mabibilang ang bukang-liwayway na kanyang nasaksihan mula sa bintanang iyon.

Sa kabilang bahagi ng silid , likurang bintana naman, ay nag lalaan din siya ng mga sandali, upang dumungaw, namnamin ang sinasabing atraksiyon sa loob ng dalawang ektaryang bakuran. Ito ay ang malaparaisong hardin. Ito’y nasa likod, kanlurang bahagi ng mansyon. Ang magarang harding tinatangi ni Don Luis ay tahanan ng mahigit tatlumpung uri ng bulaklak at mga halaman. Nagmimistulang paraiso ang lugar na iyon dulot ng mala-obrang kombinasyon ng matitingkad na kulay mula dito.

Ang hardin ay pinagigitnaan ng mansyon at napakalaking punong acacia. Kung hindi pa sumasapit ang katanghalian...ang hardin ay waring nag kukubli sa anino ng dalawang palapag na mansyon...at sa mahahabang sanga ng punong acacia naman, kung hapon.

Masisiguro ng mga makakakita sa hardin , na ang pangangalaga dito ay pinag uukulan ng pansin, malinis ang paligid , wala halos makikitang tuyong dahon naka-kalat sa paligid, pati na rin sa damong bermuda, na bumabalot sa napakalawak na bakuran.

Si Don Luis Bernabe ay may malawak na kaalaman sa pag-hahalaman at pagtatanim , bukod sa likas na hilig...ito'y nag tapos ng kursong Agrikultura noong taong 1938.

Ang katandaan ay hindi naging hadlang sa hilig na pag hahalaman, bagamat otsentay nuebe anyos na si Don Luis Bernabe ay mayroon pa itong tinataglay na sigla at lakas na bihirang makikita sa gayong edad. Paminsan minsan ay nagagawa pa nitong pumanaog sa hardin , tinatabas , ginugupit ang mga dahong lumalabis sa ninanais na hugis.

Nakagigiliwang ding diligin ng matanda ang lugar na iyon, bukod sa personal na pinangangasiwaan ay hiniling nito sa sampung hardinerong napakatagal ng nanunungkulan sa kanya, na kung walang gaanong mahalagang gawain sa loob ng bakuran ay unahin ng mga ito ang nasabing lugar. Kung kinakailangan, bilin pa ng matanda , ay panatilihin , siguruhing dumadaloy, sumisirit ang tubig sa mekanismong , nakalulugod panoorin dahil sa pag ikot ikot nito.

Magiliw na sina saalang alang ng mga hardinero ang bilin ng napamahal na sa kanilang mabait na amo . Alam nilang napakahalaga para kay Don Luis ng hardin. Kaya ngat malugod na pinag bubuti ng mga hardinero ang pag mamantene at pangangalaga sa lugar na iyon. Kusa ng kumikilos, at kasiyahan na rin ng mga hardinero, kasambahay at lahat ng naglilingkod sa matanda , na makita ang mala obrang hardin, at ang nasa tabi nito, ang napakalaking punong acacia , na ayon sa kanila, ang kombinasyon ng hardin at ng punong acacia ay tila buhay na tula sa kanilang paningin .

Hindi na kaila sa mga nanunungkulan ang istorya ng Hacienda Salvador , ng Mansyon , at ng punong Acacia . Ang pag lipas ng panahon ang siyang naghayag sa kanila ng kasaysayan ng ma-alamat na Hacienda Salvador.

Maliban sa hardin, hindi na kinakailangan pa ang mga paliwanag upang maunawaan ang malalim na pag papahalaga ni Don Luis sa munting lugar na iyon. Dahil hayag naman sa mga mata ng taga Santa Rosa ang dahilan at iba pang makakakita sa pook na iyon.

Ang dahilan sa pag papahalaga ni Don Luis ay nag uugat sa pag-gunita . Para sa kanya , ang mga buhay na bulaklak sa hardin ay sumisimbolo...upang sariwain ang mga alaalang nakaukit sa kanyang puso't isipan sa matagal ng panahon. Pang araw-araw na pag papahalaga sa mga yumao...na nakahimlay sa apat na puntod...na matatagpuan... sa gitna ng hardin.



Piling awitin para sa kwento
http://www.youtube.com/watch?v=qwNTWTfz4vk&feature=player_embedded#

Ang may-bahay ni Luis na Teresa Bernabe at anak na Elena ay kabilang sa namatay, gayun din ang kanyang mga magulang at mga kapatid. Minasaker at nalimas ang mga minamahal niya sa buhay noong mga huling yugto ng digmaan (1945) sa parte ng Malate, Maynila.

Nabiyudo at naulila si Luis, na nooy kasalukuyang lider ng mga mandirigmang gerilya...bahagi ng pwersang tumutulong upang bawiin ang Maynila sa kamay ng mga manlulupig na Hapon.

Sa panahong inaakala niyang napipintong pag wawakas ng digmaan... na noo'y mangangahulugan sanang muli niyang makakapiling ang pamilya...ay doon pala niya matitikman ang pinaka-mapait na dagok ng buhay.

Ang muling pag sasamang kaytagal niyang inasam ay hindi natupad . Pagkat, kabilang ang kanyang mga pamilyang pinag-malupitan ng kapalaran sa kamay ng mga manlulupig.

Sa sementeryo ng Paco, Maynila inilibing ang kanyang buong pamilya. Pinahukay niya sa sementeryo ng Paco, Maynila ang mga labi ng asawa’t anak at ipinalipat sa Sta. Rosa, Laguna, noong 1948. Tatlong taon matapos ang digmaan.

“Asahan po ninyo Don Luis. Aasikasuhin po at gagawin namin ang lahat ng nararapat. Nag iisip po kami ng mga kaparaanan na hindi po makakatanggi sa magandang Bargain ang mga Multi-National na kumpanyang interesadong bumili, para sa gayon ay hindi maapektuhan ang mahigit 50,000 hanapbuhay at 10,000 trabaho na may kaugnayan sa Salvador Corporation."

“ Mabuti kung ganoon.” Sabi ng matanda sabay tapik sa balikat ng abogado.

“ Sa sandaling matapos at maayos ang lahat ay ipapaalam ko po sa inyo Don Luis, at itatakda natin ang susunod na Meeting at kung magkakasundo ay isusunod ang pormal na bentahan at pag take over ng mga makakabiling mga kumpanya.” Naputol ang pag uusap ng dalawa sa marahang pag lapit ng sekretarya. Nag hintay muna ng tyempo ang sekretaryang si Mrs. Reyes, saka magalang na nagsalita.

“ Excuse po Don Luis! Pinasasabi ng piloto, ni Capt. Melchor na handa na ang helicopter sa itaas. Ok na po yung flight clearance at ready to fly na ang Helicopter.”

“ Salamat Mrs. Reyes.”

“ O sige Delfin, Kung maayos na lahat ay puntahan mo na lang ako sa Sta. Rosa.”

“ Masusunod po Don Luis.”

Makalipas ang ilang minuto ay naihatid ni Atty.Torres ang matanda sa helipad sa pinakaitaas ng gusali.

Nag-paalaman at nagkamayan ang dalawa bago maghiwalay.

Nasa loob na si Don Luis ng Helicopter. Nagbigay ng senyales ang pilotong si Capt. Melchor kay Don Luis. Sinilip kung nakalagay na ang safety belt at ear protector ng matanda.

Nag-simulang umugong ang makina ng helicopter at sumunod ang marahang pag ikot ng malaking elisi at ng isang pahalang, mas maliit sa likuran, hanggang sa bumilis ng husto ang pag ikot nito. Ilang sandali pa’y dahan-dahan ng umangat ang sasakyan, hanggang sa tuluyan na itong sumahim-papawid.

Sa itaas ay nakatuon parin ang paningin ng matanda kay Atty.Torres na nooy naroroon parin sa Salvador Tower, ang gusaling nilisan na kanya ring pag aari.

Makalipas ang ilang minutong pag lalakbay ay natatanaw na ni Don Luis mula sa himpapawid ang malayo-layo pang mga pabrika ng Salvador Industrial Park at mga tenement na tinitirhan ng maraming mangagawa ng mga pabrika at sa gawing unahan ay ang napakalawak na Hacienda Salvador.

Ang malawak na Hacienda ay binubuo ng ibat ibang uri ng pananim, Sa bandang kaliwa ay nagtataasang mga niyog, sa gitna ay ang mga napakalawak na bukirin ng palay at mais, na hinahati ng mahabang kalsada ,mayroon ding plantasyon ng tubo sa gilid malapit sa manggahan. Mga pinya at iba pang mga tanim. Ang madamong bahagi naman ay nagsisilbing pastulan ng napakaraming baka.

Mula sa itaas ay ninanamanam ni Don Luis ang ka-aya-ayang tanawin ng Hacienda.

Detalyado. Matingkad ang kulay ng kapaligiran bunga ng masidhing sikat ng araw sa katanghalian.

May ngiti sa mata ni Don Luis habang minamasdan ang ginintuang bukirin. Ang mga palay ay waring sumasayaw sa kumpas at dampi ng mahinang ihip ng hangin.

Pumukaw din ng pansin ng matanda ang isang trak na noo’y bumabaybay sa ibaba. Kilala niya ang sasakyan. Noong nagretiro siya at malakas-lakas pa ay madalas niyang gamitin ang trak na iyon. Ang nasabing trak ay taga-paghatid ng pananghalian, rasyon ng mga mag bubukid at manggagawa sa hacienda.

Mula sa itaas ay makikitang nagsisimulang lisanin ng mga manggagawa ang mga gawain para sa pananghalian. Kung natatanaw ng mga ito ang kilalang sasakyang panghimpapawid ni Don Luis ay naka-ugalian na ng mga mangagawa at magbubukid ang kumaway .

Ilang saglit pa’y mararating na ng Helicopter ang destinasyon. Aninag na sa dulo ng palayan ang malaking arko ng dalawang ektaryang bakuran, nakapagitna sa bakurang iyon ang isang puting mansyon, na siyang naging tahanan ni Don Luis Bernabe sa mahabang panahon.

Napabuntunghininga si Don Luis ng masilayan ang puting mansyon na waring may-hatid na kung anong kapayapaan.

Nang lumapag ang Helicopter sa landing pad na damuhan ay dumiretso si Don Luis sa mansyon. Matapos mananghalian ay nagtungo sa kanyang pribadong silid sa itaas.

Sa sandaling nasa loob na siya ng silid ay nagiging magaan ang kanyang pakiramdam. Wari niya’y nababawasan , o kundi man ay nawawala ang tensyong dulot ng masalimuot na daigdig ng kalakalan, lalo na noong kasalukuyang pinangangasiwaan pa niya ang mga pag aaring negosyo .

Sa silid na iyon nabuo at nahubog ang kanyang mahahalagang desisyon na naging pundasyon ng isang matatag na korporasyon

Ang nasabing silid ay tinuturing ni Don Luis na isang sagradong lugar. Sa dahilang ang lugar na iyon ang siyang nag-uugnay ng kanyang nakaraan sa kasalukuyan. At kung saan isinilang ang kanyang layunin para sa hinaharap.

Sa itaas ng pintuan, papasok sa kanyang pribadong silid ay nagtataglay ng mga letrang nililok sa kahoy, na nag sasabing “TANGLAW”. Ayon sa mga kwento, si Emiliano Cruz, noong nabubuhay pa at nasa kabataan nito, ang lumilok sa parihabang piraso ng kahoy na iyon, mula sa pinutol na sanga ng punong acacia sa likod ng mansyon.

Ang paglililok ayon pa rin sa kwento ay isang libangang tinatangi ni Emiliano noong itoy nabubuhay pa, lalo't...noong nasa kabataan pa ito. Ang angking galing ay mababatid sa mga naiwang likha nito, na nanatili pa rin sa silid na iyon.

Klasiko ang looban ng silid. Nanginigntab ang mga dingding, kisame at sahig na yari sa magandang uri ng kahoy. Ang mga gamit ay karaniwang mga antigong tila hindi nadadapuan ng alikabok. Makinang ang mga gamit sa loob ng pribadong silid, katunayang inaalagaan sa matagal ng panahon.

Isang espesyal na koleksyon ang tinatangi sa silid na iyon. Ito ay isang lumang tabak na simple ang pagkakayari. Nakaukit sa hawakan nito ang mga numerong 1897. Ito’y ibinahay at nakapaloob sa kahong salamin. Ito'y nasa harapang istante ng aklatan na nasa katimugang bahagi ng silid. Maraming koleksyon ng aklat ay mga antigo rin na nag-mula pa sa panahon ng Kastila.

Sa kabilang panig, hilagang bahagi, ay naroroon naman ang mga painting ng mga sumakabilang-buhay na nakahimlay sa gitna ng hardin.

Isang malaking mesa ang makikita, malapit sa likod ng kanlurang bintana. Ang nasabing mesa ay saksi sa tatlong henerasyon . Mula sa mga yumaong Cruz at sa kasalukuyang panahon ni Don Luis. Ang mesa'y ipinagawa ni Don Salvador mahigit isang siglo na ang nakalipas. Ilang buwan bago ito pinaslang noong taong 1897.

Isang antigong ilawan ang makikita sa ibabaw ng mesa. Nakapag-tatakang ang ilawan ay nakadikit sa gawing unahan ng gitna ng mesa. Ayon sa mga kwento, sinasabing si Emiliano ang nagdikit ng ilawan o lampara sa mesang iyon.

Isang di pang karaniwang dekorasyon ang mapapansin sa kisame. Ang dekorasyon ay isang nangingintab na bronseng hugis estrelya. Kung ito'y ilalapag sa ibaba ng kanyang kinalalagyan, ang estrelya ay pagigitnaan ng mesa at kanlurang bintana. Walang nakaka-alam ng mga kahulugan ng ilawan sa mesa at estrelyang bronse sa kisame. Maliban sa mga piling taong binahagian ng talinhaga. Mga taong lubos na kilala ni Don Luis. Mga taong bahagi ng isang layunin.

Mga taong kaanib ng ... “Panata”.

May ilang minuto pang nag-usap bago nag-paalaman ang dalawa.

Nang ibaba ang receiver ng telepono’y... isinandal ni Don Luis ang likuran sa kina-uupuan at ang siko sa sandalan, saglit na ipinikit ang mata. Nang dumilat ay marahan nitong iginawi ang paningin… kung saan naroroon ang mga painting ng mga namayapa. Tinuon nito ang paningin sa painting ni Capt.Emiliano Cruz. May ibinulong si Don Luis habang nakamasid sa painting.

“Malapit na kaibigan”

Ilang saglit ito na waring nag-isip, bago… kinuha ang isang puting polder sa isang cabinet ng mesa. Ang polder ay yari sa balat. Ito'y direktoryong listahan ng mga pangalan.

Muling kinuha ang salamin sa mata, at pinasadahan nito ang mga pangalang nakalista sa polder, saka dinampot ang tawagan ng telepono at pumindot ng mga numero. Maka-tatlong ulit na nag-ring, bago dinampot sa kabilang linya ang dinayal ni Don Luis Bernabe.

Tinig ng isang babaeng receptionist ang sumagot

“Hello ! Salamat po sa inyong pagtawag. Ito po ang tanggapan ni Heneral David Marasigan, ng Pangalawang Punong Himpilan ng Sandatahang Lakas ng Pilipinas ( Deputy Chief of Staff, Armed Forces of the Philippines). Ano pong maipaglilingkod ko sa inyo?

“ Magandang Hapon din, pwdeng makausap si General David Marasigan”

“Maari pong malaman kung sino sila ? Salamat po.

“Pakisabi “Tanglaw”.

Makalipas ang ilang saglit ay nag-ring ang cellphone sa mesa ni Don Luis. Dinampot niya ang cellphone, at ng mabosesan, ay ibinaba nito ang receiver ng teleponong de linya.

Masiglang boses ang bungad ng tumawag na Heneral David Marasigan.

“Hello Don Luis, magandang hapon po. Si David po ito”. May sigla sa tinig nito.

“David magandang hapon din sa iyo” tumigil si Don Luis.

“Ano pong balita Don Luis”?

“Tawagan mo na ang lahat David, malapit na ang Bukang Liwayway”. Matatag ang tinig ng matanda

“Totoo po Don Luis” ?

“Oo David... Sisindihan ko na ang ilawan, ang “Tanglaw" . O sige magpapaalam na ako.

Sa mabilis na pag-uusap ng dalawa ay waring may maliwang na pagkakasunduan.....

... May planong nakalatag.

Ibinuga ang huling usok ng paubos ng sigarilyo, saka pinatay ang baga sa asthray sa kabilang silid.

Nag balik ito sa kanyang opisina, isinara at ni-lock ang pinto. Nagpunta si Gen. Marasigan sa isang frame sa ding-ding, tinanggal iyon sa pagkakasabit at inilapag sa sahig. At sinimulang ikutin ang lock ng kanyang safety vault. Matapos makapa ang kumbinasyong numero ay binuksan iyon at kinuha sa loob ang isang CD, na naglalaman ng file...ng mga datos at pangalan.

Pumanaog ang Heneral at nagpunta sa kabilang gusali, sa Intelligence Building. Nang makita sa loob ang isang Koronel na pakay, ay inaya niya iyon sa parking lot. Sa loob ng sasakyan ay nag-usap ang dalawang opisyal ng militar. Bago naghiwalay ay iniabot ni Gen. Marasigan ang CD sa kaanib na Koronel.

Sa araw na iyon, Abril 9, 2007 . Matapos ang mabilis na pag uusap ni Don Luis at Gen. David Marasigan at ng Koronel, ay nagsimula ng gumapang ang mahalagang mensahe.

Halos dalawang libong tao, sa loob at labas ng bansa ang makakatanggap ng maiksing mensahe na magsisilbing paalala na dadating na ang mahalagang araw na pinaka-hihintay ng kanilang kapatiran.

Bukod sa istasyon ng radyo, ay inilathala din ang “Tanglaw” sa isang ekslusibong website na may titulong SMA-1945. Ang tula ay nagsilbing hudyat sa inaabangang kompirmasyon...at upang magkita-kita ang halos dalawang libong mga kaanib ng “Panata”, isang kapatiran ng mga kalalakihang nagtapos sa Salvador Memorial Academy.

Ang Salvador Memorial Academy 1945 ay isang maliit na paaralang pang-sekondarya na itinatag noong 1945, sa isang liblib na lugar sa isla ng Visayas. Ipinangalan ng sumakbilang-buhay na Capt. Emiliano Cruz ang paaralan bilang pagpupugay sa kanyang amang Don Salvador Cruz, na pinaslang naman ng mga pwersang Kastila, noong 1897. Ang pagpapatayo ng paaralang ay nasimulan ni Capt. Emiliano Cruz noong 1940. Ngunit naantala ang pagpapatayo, na noo’y nasa kalahatian na, ng sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig noong 1941.

Iniwan ng mga kaanib, na nagmula sa iba’t ibang sektor ng lipunan, ang kani-kanilang ginagawa. Ang ibang nasa labas ng bansa ay nag-bitiw sa kani-kanilang tungkulin upang mag-bigay daan sa tawag ng kanilang sinumpaang “Panata”. Ang halos ng lahat ng kasapi ay naging matagumpay sa kani-kanilang propesyon, negosyo at hanapbuhay.

Nagsi-balik sa Pilipinas ang nasa labas ng bansa. Ang nasa Visayas at Mindanao ay lumuwas patungong Luzon.

Sa pangunguna ni Don Luis Bernabe, Victor Maghirang, Atty. Delfin Torres, Gen. David Marasigan, Abraham Torres, kapatid ni Delfin, at iba pang pinuno ng kapatiran ay nagkasundong ilunsad na ang "OPLAN SALVADOR" , ang buod at sinasagisag ng "Panata"... sa mga susunod na buwan.

KABANATA III
Salvador Cruz 1845-1897

Tayabas, 1843 ( now Quezon province )



Nakahinga ng maluwag ang binatang si Lucio at ang kanyang lolo Lazaro, kapwa magsasaka, ng maramdaman nilang nilubayan din sila ng mga Guardia Sibil. Alam kasi ng maglolo na matagal-tagal na silang minamanmanan. Maaring kumbinsido na ang mga awtoridad na hindi kabilang ang mag-lolo, sa mga kaguluhan at pag-aaklas na naganap sa kanilang nayon at karatig na lugar, noong nagdaang dalawang taon (1841)

Bagaman mulat ang isipan sa mga kaganapan, ay pikit matang tinanggap ni Lucio ang nangyayari sa kanyang paligid. Pinilit nitong supilin ang nararamdamang lihim na paghanga at simpatya sa namatay na pinuno ng Confradia. Mas nanaig sa kanyang sarili ang paniniwala… sa matahimik na buhay. Isa pa’y , higit lalong kailangan siya ng kanyang lolo Saro, na noo’y lalong lumalala ang katarata sa mata, dahilan na nakaapekto, sa pagbagal ng kilos, dahil sa tuluyang panlalabo ng mga mata ng matanda.

Maagang naulila si Lucio. Ang mga magulang ay kapwa kinitil ng sakit na tuberkulosis. Naiwan si Lucio sa pangangalaga ng kanyang lolo Saro, na kinilala sa kanilang nayon, noong nasa kabataan pa, na isang mahusay at masipag na magsasaka. Isa lamang sa mga dahilan ang kanyang lolo, kaya’t nagagawang disiplinahin ang sarili’t pagtuunan ng pansin ang munting lupaing sinasaka. Binabalak niyang dalhin sa Maynila ang lolo, upang doon ay ipagamot, kung sapat na ang maiipon nito sa pagsasaka. Ang isa pang dahilan kung bakit , waring hindi apektado at naging manhid si Lucio, sa mga kaganapan sa kanilang nayon, karatig na lugar at lalawigan, ay sa dahilang…isang dalagang tinatangi sa kanilang nayon ang waring nag-papainog ng kanyang mundo. Ang tibok ng pusong nadarama nito sa isang dalaga ay naging bahagi, at nag-uudyok…upang tahakin ni Lucio ang simple at tahimik na buhay.

Walang bakas ng pagtutol kay Mang Ador ng isang araw ay magtapat ang panganay na Ligaya, ukol sa nararamdaman sa binatang Mario. Matagal na rin naman kasing nanuyo ang binata. Isa pay kilala niya ng lubusan si Mario. Maraming pagkakataong nakitaan niya ng mga katangiang magiging isang mabuting asawa at padre de pamilya ang binata. Kaya’t isang gabi…nang mamanhikan si Mario, kasama ang mga magulang, ay naging maaliwalas ang tagpo. Hindi nagtagal ay ginanap ang pag-iisang dibdib ng dalawang nag-iibigan. Kasunod niyon ay bumukod ang mag-asawa sa maliit na tahanang naipundar ng lalake.

Piling Awitin sa Kwento/ Sa Libis Ng Nayon
http://www.youtube.com/watch?v=6D0C_cRQ8wM&feature=related

May dapat na ipag-alala si Maximo, dahil hayag sa kanilang lugar ang pagiging malapit ni Amihan sa masugid na manliligaw na si Lucio, na kanyang karibal. Lalo’t malugod ang pagtanggap ng magulang ni Amihan sa tuwing bumibisita at nang-haharana ang binatang magsasaka.

Sunog man ang balat sa sikat ng araw, ang matikas na mukha at pangangatawan, na hinubog ng kasipagan ni Lucio ay naging dahilan para mag-paramdam ng pag-kabighani ang maraming kababaihan sa kanilang nayon. Ang pagiging magalang at pagka-matulungin ay umani rin ng paghanga sa Isabang. Kaya naman nabihag din ang puso ng napakaganda at karinyosang si Amihan. Sa tuwing mag-kasama ang dalawa ay nagiging pukulan sila ng biruan ng mga kababaihang kaibigan ni Amihan.

Isang araw ay nagulat ang maraming mag-bubukid, dahil sa biglaang pag anunsyo ni Don Franco sa kagustuhang palawigin ang nasasakupan nitong pag-aaring Hasyenda. Nakapag-tatakang mataas ang turing nito upang bilhin ang mga munting sakahang inaari ng ilang mag-sasaka. Halos lahat ng magsasakang may pag-aaring sakahan ay inalok ng magandang presyo. Kaya’t nang magkita si Lucio at Mario, ay naging laman iyon ng kanilang usapan.

“ Isa lang ang ibig sabihin niyan, Lucio. Nami-mili ng kaibigan ang mga Contreras. Sa halagang inaalok ay desido sila. Ngunit kung ganoon man, ay bakit hindi nila gustong bilhin ang sakahan ng aking biyenang Mang Ador, at ang alok nila sa kanya ay siyang mamahala ng lahat ng lupang mabibili ng Contreras” sabi ni Mario kay Lucio.

“ Si Amihan, Lucio! Ang aking hipag! Iyan lang ang nakikita kong dahilan. Ganon kasidhi ang pagtingin ni Maximo kay Amihan. Gumagalaw na sila Lucio, pinakikilos nila ang kanilang salapi” dugtong pa ni Mario

“Alam ko Mario, Alam ko” Nakayuko at waring lumilipad ang isip na sumagot ang Lucio sa kaibigan.

Piling Awitin: http://www.youtube.com/watch?v=lRwX2V06Ias